น้าเกิดวันที่ 10 สิงหาคม ปีพ.ศ.2484 เป็นปีเดียวกับการเริ่มต้นสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารญี่ปุ่นยกพลขึ้นบกเข้าประเทศไทยหลังจากน้าเกิดได้ 4 เดือน น้าเล่าว่าตอนเด็กๆ มักเรียกน้าว่า “โบ๊เนี้ยว” คนจีนไหหลำมักเรียกคำนี้กับเด็กเล็กๆ แต่ไม่ใช่เป็นชื่อ ชื่อของน้าคือกิมเฮียง หรือชื่อไทยว่าสุดา เคยไปอาศัยอยู่แถวๆ สะพานเจริญพาศน์ ถนนอิสรภาพ เป็นช่วงสั้นๆ พอน้าอายุ 7-8 ขวบ ก็ย้ายไปอาศัยแถวฝั่งธน ซึ่งตอนนั้นยังเป็นจังหวัดธนบุรี บ้านที่น้าไปอาศัย อยู่แถวตรอกอาเหนียว (ศาลเจ้าอาเนี้ยว) ใกล้ๆ สถานีรถไฟวงเวียนใหญ่ บ้านนั้นเป็นโรงเก็บแป้งที่สั่งเข้ามาจากสิงค์โปร์ เป็นของเจ้าสัวใหญ่ท่านหนึ่งในสายแซ่ฮุน ซึ่งมีชื่อราชทินนามว่าพระศรีวิศาลวาจา ผมถามว่าทำไมได้ไปอยู่ที่นั่น น้าเล่าว่าเขาให้ไปอยู่ฟรีๆ ให้พ่อของน้าเฝ้าดูแลโกดัง น้าเรียนหนังสือขั้นต้นที่โรงเรียนวงเวียนใหญ่วิทยาคาร อยู่ริมทางรถไฟสายวงเวียนใหญ่ – แม่กลอง สมัยนั้นพี่สาวคนโตคือเจกิมหล่านหรือชื่อไทยว่าลาวัณย์ อายุ 19-20 โตเป็นสาวแล้ว